December 2008: ARM tussen Kerst en Oud&Nieuw

Al in oktober of zo had geachte ARM-forummer Gezwinde Spoed een plannetje gesmeed om de kerst-calorieen er weer af te rijden in het Brabantse Land. Het plan was om dit op 29 december te doen.
Animo was groot. Als snel waren er (maximaal) 40 liefhebbers en werd er zelfs een reservelijstje aangelegd.
Maar toen begon het te vriezen......
Een na een haakten de wanabee-bikkels af met als meest gehoorde argument de gevaarlijke bevroren ondergrond en de daarbij behorende meest dramatische verhalen uit het verleden/ Natuurlijk kon ook ik me daar wel iets bij voorstellen: hardbevroren moddersporen waar je kan vrezen voor fietswiel-in-tramrail-achtige toestanden met als bonus niet-zacht vallen op diezelfde harde ondergrond.
Maar aan de andere kant: lekker stukje rijden in een zonnig winterlandschap laat je niet schieten toch? Bovendien hoeft het allemaal niet zo hard en is het echt een drama dan rij ik weer naar huis.

Tegenvallertje was dat de automobiel spontaan er mee op hield en dat ook de automonteurs tussen kerst en oud en nieuw vrij waren. Alle aangeboden leenauto's helaas zonder trekhaak dus geen auto+ aanhanger maar ouderwets op de XT naar Asten getogen. 140 km bij -7 c... Brrrr.

Half uurtje rijden, bakkie koffie. En dat dan ongeveer 3 keer.....

Verzamelen in bij de shell in Asten.
Geen 40 maar slechts 14 Echte Bikkels op deze zonnige 29 december...

En de duurtste(...) had wel een boel hulp nodig om uiteindelijk te starten...

Toen eindelijk op pad door het Brabantse Land.

Alhoewel inderdaad lekker bevroren ondergrond, krijg je het toch echt wel warm.

Dus even afkoelen met een koud drankje...

Mooi he?

De van een blessure herstellende mede-Armer Erik had de hele ochtend in de keuken gestaan om een een voortreffelijke lunch te maken. Ook had ie voor plaatselijke verwarming gezorgd. Niet echt nodig want het zonnetje deed goed z'n best maar wel sfeerverhogend natuurlijk!

Ook het middagdeel was prachtig.

Het was mijn eerste ritje in Brabant en heb me verwonderd hoe prachtig je daar (nog?) kunt rijden.

He kijk,mooie XT

Het avontuur eindigde wat abrupt door een wat onbenullig ongelukje van mede-xt-er Peter die z'n voet schampte langs de voetsteun van een plotseling stilstaande motor. Hij had echter een behoorlijk zere voet zodat ik besloot met hem mee terug te rijden naar zijn auto om te helpen de xt op de aanhanger te krijgen. Gelukkig had ie een automaat zodat autorijden geen probleem was. Voetje bleek later helaas wel gebroken ;-(

Het ongelukje even uitgezonderd was het een super-dag!