5 april: Off the Road Training Landgraaf

Alhoewel ik het afgelopen jaar best lekker aan het aanmodderen was had ik eerder al wel eens bedacht dat een beetje extra oefening en uitleg niet helemaal weggegooid geld zou zijn.. Vooral het rijden op los, mul zand is iets dat je als je ouder bent dan een jaar of 8 niet meer zo snel onder de knie krijgt. Een kwestie van wel weten maar niet durven of zo. Alle hulp en aanwijzingen zijn dan ook welkom.

In 2008 zijn een aantal off/all-road-scholen een soort van samenwerkingsverband aangegaan om gezamenlijk een offroad-training te geven op een wel heel spectaculaire plaats: een heuse zandgroeve in het Zuid-Limburgse Landgraaf. Met de Creme de la Creme als instructeurs.
Helemaal passend voor mij: heeel veeeel zand, brrr

Wel eerst even 210 kilometers naar het Zuiden. 06.15 uur vertrokken

Een uur of 9 aangekomen, alle tijd om af te laden, om te kleden en de briefing.

De hele Nederlandse 'Dakar-top' was uitgenodigd/opgedraven/ingehuurd om hun kennis op de wanabee-dakar-gangers over te brengen. O.a. Frans Verhoeven, Henk Knuiman, Arjan Brouwer, Bryan Zuidinga, Marcel van Drunen, Alex van de Broek en onze XT-held Henno! Ook Jurgen van den Goorberg kwam nog even buurten.





Dan de Plaats-Delict: Een flink gat in de grond van ca. 60 meter diep! Verschillende weggetjes rondom de groeve, omhoog en omlaag, bovenop een fraai stukje bos met prachtige singletrack slingerpaadjes met daarachter nog een geweldig speelterreintje met bulten, gaten en water. Ondergrond: zand, zand en zand afgewisseld met klei, kiezels, gravel en bosgrond.

Eat you heart out

Dakar-achtige zandduinen....

Samen met XT-maatje Edwin sloten wij aan bij de (let op) gevorderde beginners onder leiding van Bryan Zuidinga. Bryan is misschien niet wereldberoemd maar in de scene wel heel actief en gerespecteerd als instructeur.

De ochtendsessie was terug naar de basics: achtjes rijden, bult op bult af, wedstrijdje langzaam rijden(?) en oefenen van een flinke afdaling.

Het langzaam rijden werd afgesloten met een prachtig stukje single-track door het bos: kruip-door sluip-door, bukken voor overhangende takken, over dode bomen hobbelen en af en toe een banddikte verwijderd van een vrije val in de groeve ;-)

Helaas kon de huisfotograaf ons kennelijk niet zo makkelijk vinden, er zijn maar weinig plaatjes van.

Na de lunch was het onze beurt om af te dalen naar de bodem van de Pit.

Na het inspreken van moed door Bryan was het dan tijd om het mulle zand te lijf te gaan.

Gelukkig van mijn valpartijtjes geen foto's ;-)

dappere poging om aan het driften te komen: gewicht naar voren en gas dr op!


Mooie nieuwe XT

Gaaaaaaasss!

Ook de middagsessie werd afgesloten met fraai ritje door het bos en het andere speelveldje. Hadden we in de ochtend nog over bestaande paadjes gereden, in de middag mochten we zelf onze paadjes maken....


Had ik al gezegd dat heer Frans Verhoeven er ook was? Als goed instructeur vertel je niet alleen wat je moet doen maar dat laat je natuurlijk ook even zien....

en dat hoeft natuurlijk niet altijd helemaal goed te gaan.

Maar natuurlijk wel met applaus...



De dag werd afgesloten met een wedstrijdje.

Paar drankjes na afloop, opladen en naar het Noorden.

Superdag! dat ga ik nog een keer doen!

28 februari 2009: de Trans Twente Rally

Het eerste ritje met de TT600R was heel toepasselijk de eerste editie van de Trans Twente Rally of te wel: de TTR.



Via het XT6 forum werd ik al weken geleden getipt door de organisator himself. De mannen (en vrouw) van het XT660Z-topic zouden een eerste gezamenlijk ritje doen in het Twentse Land. Hoofdzakelijk op de nieuwe Tenere's dus. Prachtige motoren, die stiekem ook al wel weer ergens op m'n lijstje staat (later als ik groot ben...)

Het eerste ritje dus. De TTR stond nog geen week in de schuur. Ik had natuurlijk direct na het ophalen wel even een kwartiertje in het zand gespeeld maar veel meer dan dat toch niet.
Wat ook tijdens de proefrit al opviel was dat de TTR vooral bij lage snelheid nogal moeilijk de bocht om ging, alsof het balhoofdlager niet helemaal fris meer was. Samen met de verkoper het ding op een bokje gezet en gevoeld en gedraaid. Leek toen weer niet zoveel aan de hand. De verkoper vertelde volledig overtuigd dat zijn nieuwe(re) ttr proecies zo stuurde. Zal wel een kwestie van wennen zijn dacht ik toen nog.

's Ochtends op pad. Voor de verandering nu niet eens heel ver weg maar slechts een halfuurtje rijden richting Markelo en nog een flink stuk onverhard ook ;-) Even lekker inkomen dacht ik toen nog...
Na de eerste paar bochten was de lol al flink verdwenen: dat ding wilde echt de bocht niet om. Balhoofdlager zit vast in het midden en zwiept dan in een keer de bocht in, dat gaat niet goed....
Direct naar de bevriende motorboer, halfuurtje rommelen en afstellen en toen leek het een stuk beter. Maar dat was helaas van korte duur.

Met extra handicap dus aan de TTR begonnen. Ook te laat maar gelukkig zaten de mannen (en vrouw) nog aan de koffie.

Let the game begin.

Een stuk of 10 Tenere's, een Big, SV 650 en een TTR. Mooi clubje bij elkaar.

Niet iedereen had evenveel ervaring, voor een aantal was het zelfs de eerste keer.

Weer was prima, alleen had het de dagen ervoor behoorlijk geregend waardoor sommige stukken flink modderig en glad waren. Best leuk maar voor de zware Tenere's met bijna allemaal 'allroad-banden' zonder noppen dus, niet heel handig.

Tempo was dan ook heel relaxed ;-) en een eitje voor de TTR...

Het werd een prachtige rit. Nooit geweten dat er zo dicht bij huis zo mooi te rijden was. Wel lekker nat dus. Ondanks het (behoorlijke) ongemak van een vast balhoofdlager ging het lekker op de TTR.

Wel stoer hoor om met je bijna-hagelnieuwe Tenere zo de blub in te gaan.

Na de lunch verzorgde organisator HJ een prachtige demonstratie Onverwacht Haaks Links Afslaan. Op het moment supreme reed ik behoorlijk achteraan en zag in de verte een achterlichtje links afslaan en een bult afrijden of zo.

Dichterbij gekomen bleek dat Links Af wel klopte maar geen bult en geen weg....

Wel een sloot...

Met een man of 5 en twee spanbanden stond de goeie kant snel weer onder. En als de piloot niet vergeten was het koppelingshendel iets los te draaien dan had ie probleemloos de rit kunnen doorrijden. Helaas was ie het wel vergeten en was het hendel gesneuveld.

Verder gewoon starten en lopen (en zonder koppeling naar de dealert).

Ondanks het wat abrupte einde was het een prachtige rit met hoog percentage onverhard. Die gaan we binnenkort nog eens overdoen.

Eerst balhoofdlager fixen....

Februari 2009: Adieu XT en Welkom TT

Zo af en toe doet zich een kansje voor die je eigelijk niet kunt laten schieten, tenminste zo zien die kansjes er vaak uit...
Hoezeer ik ook in mn nopjes was met de mooie XT, mijn simpele brein was eigenlijk al weer een stapje verder, de XT is erg goed maar voor naast de weg kan het toch nog een beetje beter....

De XT 600 was op het moment van aanschaf -een klein jaar geleden- beslist de beste keuze die ik had kunnen maken, daarvan geen seconde spijt. Het is en blijft een prachtige motor!!

Waar je hele stoere dingen mee kunt doen...







Maar zo gaandeweg het jaar borrelen er ideeen in de grijze massa in de richting van: hmmm, setje alu velgen, beetje betere vering en ander, niet roestend uitlaatje zou niet gek zijn.

Als je dan gaat zoeken en klikken op het www naar allemaal lekkere Goodies voor de XT kom je al snel bij het kant-en-klare alternatief: de TT600R.

Bedacht en gemaakt in Italie door de mannen van Belgarda. Even heel kort samengevat: 30 kilo lichter, langere en betere veerwegen (Achter Ohlins, voor Paioli), Brembo remmetjes, alu velgen en een niet roestend, rvs/alu uitlaatsysteem. Maar gelukkig nog wel steeds met het heerlijke XT blok.


Het plannetje werd dus wel steeds duidelijker. Het aanbod was/is echter schaars met de daarbij behorende prijzen. Ook kun je er van uitgaan dat de TTR-en daadwerkelijk gebruikt zijn waarvoor ze ooit zijn bedacht. Dat betekent dat er ook wel minder mooie en goede exemplaren tussen kunnen zitten.
Maar toen..... was er een vooraanstaand lid van de TT-community die een nieuwe(re) TTR scoorde via e-bay bij de Oosterburen en er dus een over had. De link was snel gelegd en de XT werd te koop gezet.... en zoals dat wel vaker gaat met mooie dingen, snel voor een goede prijs overgedaan naar een nieuwe eigenaar.

Dag, lieve XT, ik zal je missen....


















En Toen werd het 22 februari ......

De allereerste foto

...en de tweede...

... en ja, inderdaad ook de derde..

De TT600R dus. Zoals gezegd een soort super-XT. 30 kilo lichter, fraaie Ohlins schokbreker, Piaoli voorvork, beide met 280 mm veerweg, 310 mm bodemvrijheid, aangepast motorblok met 2 peekaatjes meer en aangepaste versnellingsbak, andere carbs voor meer koppel, Brembo remmen, rvs bochten, alu-demper en plaats voor een duo (kan zoonlief ook nog eens mee een blokje om).

Keerzijde van het gewichtsverlies is dat ie niet electrisch gestart kan worden maar dat dat een soort van ouderwets met de rechtervoet moet, met een Echte-Mannen-Kickstarter. Maar dat schijnt te wennen.

Behalve dat het officieel mijn 10e motor werd, is het het ook mijn eerste officiele Italiaanse motor...







Niet alleen mooi maar ook direct merkbaar makkelijker en stabieler te rijden op het zand.




Nu snel een keer een ritje doen.

December 2008: ARM tussen Kerst en Oud&Nieuw

Al in oktober of zo had geachte ARM-forummer Gezwinde Spoed een plannetje gesmeed om de kerst-calorieen er weer af te rijden in het Brabantse Land. Het plan was om dit op 29 december te doen.
Animo was groot. Als snel waren er (maximaal) 40 liefhebbers en werd er zelfs een reservelijstje aangelegd.
Maar toen begon het te vriezen......
Een na een haakten de wanabee-bikkels af met als meest gehoorde argument de gevaarlijke bevroren ondergrond en de daarbij behorende meest dramatische verhalen uit het verleden/ Natuurlijk kon ook ik me daar wel iets bij voorstellen: hardbevroren moddersporen waar je kan vrezen voor fietswiel-in-tramrail-achtige toestanden met als bonus niet-zacht vallen op diezelfde harde ondergrond.
Maar aan de andere kant: lekker stukje rijden in een zonnig winterlandschap laat je niet schieten toch? Bovendien hoeft het allemaal niet zo hard en is het echt een drama dan rij ik weer naar huis.

Tegenvallertje was dat de automobiel spontaan er mee op hield en dat ook de automonteurs tussen kerst en oud en nieuw vrij waren. Alle aangeboden leenauto's helaas zonder trekhaak dus geen auto+ aanhanger maar ouderwets op de XT naar Asten getogen. 140 km bij -7 c... Brrrr.

Half uurtje rijden, bakkie koffie. En dat dan ongeveer 3 keer.....

Verzamelen in bij de shell in Asten.
Geen 40 maar slechts 14 Echte Bikkels op deze zonnige 29 december...

En de duurtste(...) had wel een boel hulp nodig om uiteindelijk te starten...

Toen eindelijk op pad door het Brabantse Land.

Alhoewel inderdaad lekker bevroren ondergrond, krijg je het toch echt wel warm.

Dus even afkoelen met een koud drankje...

Mooi he?

De van een blessure herstellende mede-Armer Erik had de hele ochtend in de keuken gestaan om een een voortreffelijke lunch te maken. Ook had ie voor plaatselijke verwarming gezorgd. Niet echt nodig want het zonnetje deed goed z'n best maar wel sfeerverhogend natuurlijk!

Ook het middagdeel was prachtig.

Het was mijn eerste ritje in Brabant en heb me verwonderd hoe prachtig je daar (nog?) kunt rijden.

He kijk,mooie XT

Het avontuur eindigde wat abrupt door een wat onbenullig ongelukje van mede-xt-er Peter die z'n voet schampte langs de voetsteun van een plotseling stilstaande motor. Hij had echter een behoorlijk zere voet zodat ik besloot met hem mee terug te rijden naar zijn auto om te helpen de xt op de aanhanger te krijgen. Gelukkig had ie een automaat zodat autorijden geen probleem was. Voetje bleek later helaas wel gebroken ;-(

Het ongelukje even uitgezonderd was het een super-dag!